Инсур Мусанниф

Инсур МӨСӘННИФ
АЛДАП, КАЧТЫҢ...

Озатырга чыккан идем –
Аерыла алмадым.
Бераз гына озатам, дип,
Күз дә йоммый алдадым!

Ничек итеп аерылыйм –
Син шундый гүзәл идең!
Нинди михнәт китерсәң дә,
“Ыһ” дими, түзә идем!

Ә син һаман ераклаштың,
Хәтта эзең калмады.
Мәңгегә калам, дидең дә..
Калмадың бит... алдадың!

Явызлыгың он(ы)тасым юк,
Җанда калды ярасы...
Ә бердәнбер йөрәгемнең
Әрнүләре чамасыз!

Әйтим инде, ачу килгәч:
Кабахәт син, кабахәт!
Инде нинди юньсез белән
Чигәсеңдер син рәхәт?!

Син алдадың, мин ышандым...
Ышандым шул... Яшь идем...
Адаштырып, миннән качкан
Ул син идең, Яшьлегем!
Их, Яшьлегем! Яшьлегем!
7.03.2024